Huidneoplasma's: foto's en beschrijvingen van het hoofd, de armen, het gezicht en het lichaam. Hoe goedaardige en kwaadaardige neoplasmata te behandelen

Klinisch impliceert de term "neoplasma" een plaatselijke overgroei van enig weefsel van het lichaam. Op de huid worden ze vertegenwoordigd door primaire en secundaire tumoren, naevi en hemodermie.

In de dermatologische praktijk worden tumoren onderverdeeld in goedaardig en kwaadaardig. Hieronder volgt een gedetailleerde foto en een gedetailleerde beschrijving van elk van hen.

Waarom ontstaan ​​ze?

De studie van huidneoplasma's is nog aan de gang. De exacte redenen voor hun voorkomen zijn niet vastgesteld, maar wetenschappers hebben hierover verschillende theorieën naar voren gebracht.

Provocerende factoren kunnen zijn:

• belaste erfelijkheid (aanwezigheid van neoplasmata bij familieleden);
• individuele kenmerken van een persoon (lichte huid en haar, ouderdom);
• blootstelling aan ultraviolette straling, straling en röntgenstraling;
• virale infectie;
• langdurig trauma aan de huid;
• chronische blootstelling aan de huid van chemische kankerverwekkende stoffen (nitrosaminen, benzopyreen, aromatische aminen, enz.);
• insectenbeten;
• metastatische processen in aanwezigheid van een oncologisch proces in het lichaam;
• schending van het trofisme van de huid, vandaar de chronische huidzweren;
• een verzwakt immuunsysteem (door immunosuppressieve therapie, HIV-infectie, enz.).

Soorten huidneoplasmata

Neoplasmata op de huid door hun oorsprong kunnen worden onderverdeeld in primaire (die worden gevormd uit het huidweefsel zelf) en secundair (die metastaseren naar de dermis en epidermis vanuit foci van andere lokalisatie). De laatste omvat ook hemodermie. Ze ontstaan ​​als gevolg van de pathologische proliferatie van kwaadaardige cellen van het hematopoëtische systeem.

Er is een onderverdeling van neoplasmata in goedaardige, precancereuze (precancereuze) en kwaadaardige (kanker zelf). Met deze classificatie kunt u de behandelingsmethode en levensprognose voor de patiënt bepalen.

Nevi moet worden onderscheiden van huidtumoren. Dit zijn goedaardige neoplasmata die tot huidmisvormingen behoren.

Kwaadaardige neoplasma's

Neoplasmata op de huid van een kwaadaardige aard in de Russische Federatie in de structuur van oncologische morbiditeit zijn tegenwoordig respectievelijk 9,8% en 13,7% bij mannen en vrouwen. Personen die in gebieden wonen met een hoge foto-isolatie en een blanke huid hebben, zijn bijzonder vatbaar voor de ziekte. Het aantal nieuwe gevallen van huidkanker is de afgelopen tien jaar met een derde gestegen.

Kwaadaardige huidtumoren zijn onder meer:

• basaalcelcarcinoom;
• Kaposi's sarcoom;
• liposarcoom;
• plaveiselcelcarcinoom;
• melanoom, enz.

Basalioma

Een van de meest voorkomende epitheliale huidtumoren. Het wordt gevormd uit atypische cellen van de basale laag van de epidermis, waar het zijn naam aan dankt. De tumor wordt gekenmerkt door progressie op de lange termijn, perifere groei, waarbij de omliggende weefsels worden vernietigd. Basaalcelcarcinoom is niet vatbaar voor metastasen.

Deze pathologie ontwikkelt zich voornamelijk bij ouderen en ouderen, het is voornamelijk gelokaliseerd op het gezicht, de nek en het hoofd (de hoofdhuid). Soms wordt basaalcelcarcinoom prekanker genoemd. onder invloed van sommige factoren degenereert het tot een metatypische kanker.

De eerste manifestatie van een opkomende tumor is een dichte hemisferische knobbel die niet boven de huid uitkomt. De kleur komt meestal overeen met de kleur van de huid of verschilt enigszins (lichtroze tint).

In de beginfase maakt de patiënt geen klachten. In de loop van enkele jaren groeit de papel en bereikt hij een diameter van 1 of 2 cm. Het centrum wordt geleidelijk vernietigd, bloeden en korstvorming.

Onder de laatste wordt erosie of een maagzweer met een smalle rand langs de randen gevonden, die na verloop van tijd littekens oploopt en langs de omtrek groeit.

Basalioma bereikt een grootte van 10 centimeter of meer. De ooit roze papule verandert ofwel in een platte plaque met peeling, of een knoop die merkbaar boven het huidoppervlak uitsteekt, of een diepe zweer die het onderliggende (tot aan het bot) weefsel vernietigt.

Liposarcoom

Dit is een neoplasma op de huid van vetcellen van mesenchymale oorsprong. Op onderstaande foto's kun je zien hoe groot deze tumoren zijn. Beschrijvingen in klinische naslagwerken spreken van liposarcoom als een massa die de neiging heeft om op de billen, dijen en retroperitoneaal weefsel te verschijnen. Het komt vaker voor bij mannen ouder dan 40.

Aanvankelijk verschijnt er een zwelling, daarna een knooppunt. Er zijn nog geen subjectieve sensaties. Bij palpatie is de knobbel dicht, elastisch en mobiel.

Vervolgens groeit de tumor, wordt rood en beginnen ontstekingsprocessen. Groot liposarcoom kan zenuwen en bloedvaten beknellen en er zelfs in groeien, waardoor weefseltrofische aandoeningen en pijn ontstaan.

Kaposi's sarcoom

Dit is een systemische multifocale ziekte van vasculaire oorsprong met een overheersende laesie van de huid, het lymfestelsel en de inwendige organen. Het verwijst naar tumoren van endotheliale aard en ontwikkelt zich voornamelijk bij personen met ernstige immunosuppressie.

Door morfologie zijn huidhaarden van sarcoom behoorlijk divers. Ze komen in de vorm van vlekken, knobbeltjes, infiltratieve plaques, enz.

Er zijn verschillende soorten sarcoom:

• Klassiek (Europees).
• Endemisch (Afrikaans).
• Epidemie (met hiv).
• Immunosuppressief (immunodeficiëntie veroorzaakt door medicijnen en therapeutische manipulaties).

Het eerste type wordt waargenomen bij ouderen en ouderen, heeft een gunstig beloop. De elementen groeien lang, tientallen jaren in de proximale richting en geven de patiënt geen onaangename sensaties. De laesies zijn meestal gelokaliseerd op de onderste ledematen, het zijn blauwachtig rode vlekken met een diameter tot 5 cm met gladde randen, lijken op hematomen.

Tijdens het groeiproces worden ze omgevormd tot knobbeltjes, fuseren ze. Grote knooppunten worden donkerder en zweren uiteindelijk. Oedeem treedt op langs de randen van de elementen, veroorzaakt door stagnatie van lymfe in het lymfebed.

Het Afrikaanse type is moeilijk en treft de jongeren. Vaak wordt een snel verloop van de ziekte waargenomen. Het Afrikaanse Kaposi-sarcoom manifesteert zich in verschillende soorten formaties - van knooppunten tot lymfadenopathie.

Het meest kwaadaardige type elementen van dit type sarcoom wordt als "bloeiend" beschouwd (gezwellen in de vorm van vegetatie - qua uiterlijk lijkt het op bloemkool). Het wordt gekenmerkt door diepe laesies van de dermis, onderhuids weefsel en onderliggende weefsels tot op het bot.

Bij een HIV-infectie kan een tumor letterlijk overal in het lichaam worden gelokaliseerd, zelfs in inwendige organen. De meest voorkomende plaatsen zijn de mond, maag en twaalfvingerige darm. De stroming is zwaar. Het immunosuppressieve type is qua manifestatie vergelijkbaar met het HIV-geassocieerde type.

Plaveiselcelcarcinoom

Kwaadaardige tumor van het epitheel. Het wordt gevormd uit atypische keratinocyten die zich willekeurig vermenigvuldigen.Het proces begint in de epidermis en gaat geleidelijk over in diepere lagen. De tumor wordt gekenmerkt door een neiging tot metastatisch proces.

Plaveiselcelcarcinoom komt 10 keer minder vaak voor dan basaalcelcarcinoom. Ze worden vaker getroffen door mannen met een witte huid, wier woonplaats een zonnig, warm klimaat is.

De lokalisatie van spinocellulair epithelioom is anders. De meest favoriete plek voor de vorming van plaveiselcelcarcinoom is de grens van de overgang van het slijmvlies naar de huid. Deze gebieden omvatten de lippen en geslachtsdelen.

In de beginfase van de ontwikkeling van kanker treedt een infiltraat op met een torenhoog hyperkeratotisch (ruw) oppervlak. De kleur van de formatie is meestal grijs of geelbruin.

Klachten zijn in eerste instantie, net als bij basaalcelcarcinoom, afwezig. Tijdens het groeiproces kan de tumor een grootte bereiken tot 1 cm, op dit moment wordt al een dichte knoop gevoeld en deze blijft groeien. Uiteindelijk nadert het carcinoom de grootte van een walnoot.

De tumor groeit in twee richtingen - boven of diep in de weefsels. Dit laatste gaat meestal gepaard met de vorming van een zweer, die niet alleen de dermis en epidermis aantast, maar ook het bot- en spierweefsel bereikt.

Een zweer bij plaveiselcelcarcinoom geneest niet. De patiënt lijdt aan ondragelijke pijn op de plaats van zijn vorming. In de toekomst komen een schending van het algemeen welzijn en infectieuze complicaties die verband houden met immunosuppressieve processen die gepaard gaan met oncopathologie, samen met de klachten.

Melanoma

Dit is een tumor van neuro-ectodermale oorsprong. Het bestaat uit kwaadaardige melanocyten. De belangrijkste provocerende factor wordt beschouwd als UV-straling.

Melanoom ontwikkelt zich zowel uit een reeds bestaande naevus (moedervlek) als een heldere huid.

Tekenen van maligniteit zijn onder meer:

• asymmetrie;
• vage randen;
• ongelijke kleur;
• diameter ruim 6 mm;
• de evolutie van de ouderdomsvlek (eventuele veranderingen in de moedervlek - plotselinge groei, verkleuring, enz.) is het meest typische teken!

Mis het meest populaire kopartikel niet: Amarantolie - eigenschappen en toepassing in cosmetica, recensies, de prijs van het product.

Goedaardige gezwellen

Neoplasmata op de huid die tot de categorie van goedaardig behoren, zoals te zien op de foto en door hun beschrijving, zijn niet vatbaar voor snelle groei, metastase en terugval na verwijdering.

Deze tumoren zijn onder meer:

• atheroma;
• hemangioom;
• lymfangioom;
• wratten;
• moedervlekken (naevi);
• vleesbomen, enz.

Neoplasmata op de huid (foto en beschrijving worden hierboven weergegeven) van goedaardige aard, ondanks hun relatief veilige aard, kunnen soms toch in precancereuze en zelfs kanker veranderen.

Precancereuze aandoeningen

Precancrose is een pathologische aandoening van elk lichaamsweefsel dat, met verschillende mate van waarschijnlijkheid, kan bijdragen aan het ontstaan ​​van een kwaadaardig proces.

De volgende ziekten worden als precancereuze huid beschouwd:

• De ziekte van Bowen;
• De ziekte van Paget, enz.

De ziekte van Bowen is een intra-epidermale kanker die de neiging heeft om plaveisel te worden. Het is een ontstekingsziekte van chronische aard, die gepaard gaat met een overmatige proliferatie van atypische keratinocyten. Komt voor bij oudere mensen.

De tumor heeft invasieve groei, groeit niet alleen in de epidermis, maar ook in diepere weefsels. Het kan zich op elk deel van de huid en slijmvliezen bevinden, maar vaker op de romp.

Elementen lijken op vlekken van roze tint met onduidelijke afgeronde randen. Onder hen is er een infiltraat, waardoor de formaties enigszins stijgen. Ze voelen ruw aan, bedekt met schubben. Bij het afstoten van de laatste, opent zich een erosief, bloedend oppervlak.

De ziekte van Paget is een gemetastaseerd adenocarcinoom. De bron van groei, zoals bij de ziekte van Buen, bevindt zich intra-epidermaal. De typische locatie zijn de borstklieren, het meest precies de tepelzone en zijn tepelhof.

De groei van de tumor is infiltrerend (het groeit naar de onderliggende weefsels). Manifesteert zich klinisch als een unilaterale jeukende plaque met duidelijke contouren bij vrouwen ouder dan 40 jaar. Het oppervlak is bedekt met schubben en korsten. Het element wordt groter, begint te uitzaaien. Het resultaat is borstkanker.

Diagnostiek

Huidneoplasma's, waarvan foto's en beschrijvingen hierboven werden gepresenteerd, worden gediagnosticeerd aan de hand van algemene principes. Deze omvatten de verplichte verzameling van anamnese (klachten van patiënten, klinische manifestaties van de ziekte), onderzoek van de patiënt, een grondig visueel onderzoek van de formaties en de analyse van gegevens van klinische en instrumentele onderzoeksmethoden (MRI, radiografie).

Het belangrijkste bij de uiteindelijke diagnose is de histologische methode. Het is een microscopisch onderzoek van een gebied van pathologisch veranderd weefsel om atypische cellen te identificeren.

Behandeling van neoplasmata op de huid

Methoden voor het behandelen van huidneoplasma's omvatten medische, bestraling en chirurgische. Dit laatste is radicaal (d.w.z. stelt u in staat om zo volledig mogelijk van de ziekte af te komen).

Huidneoplasmata worden medisch behandeld met antibiotische therapie (foto's en gedetailleerde beschrijvingen van geneesmiddelen zijn te vinden in klinische naslagwerken), NSAID's, opioïde analgetica en hemostatische geneesmiddelen. Deze methode wordt gebruikt als symptomatische behandeling, het maakt het mogelijk de toestand van de patiënt te verlichten en de kwaliteit van leven enigszins te verbeteren.

De chirurgische methode is gebaseerd op de eliminatie van het neoplasma. Het doel van de behandeling is om eindelijk van de ziekte af te komen, terugval te voorkomen.

Stralingstherapie wordt vaker uitgevoerd voor kwaadaardige processen, vooral in gevallen waarin chirurgische oplossing onmogelijk is. Het doel is ook om de hervatting van tumorgroei en zijn metastasen te voorkomen.

Verwijdering van huidlaesies

Manieren om huidlaesies te verwijderen zijn:

• Cryodestructuur (met behulp van vloeibare stikstof wordt de tumor bevroren, dan sterft hij en verdwijnt hij). De methode wordt niet op het hoofd toegepast, met grote formaties en met hun intradermale lokalisatie.
• Lasertherapie. Met behulp van laserenergie worden pathologisch overgroeide weefsels "verbrand".
• Chirurgische excisie. De reikwijdte van de operatie kan verschillen: verwijdering van een tumor in gezonde weefsels (fibroom, naevi), samen met een capsule (atheroma, lipoom), enz. tot excisie van de omringende huid, onderhuids weefsel, nabijgelegen lymfeklieren (plaveiselcelcarcinoom en andere kwaadaardige formaties).

Om het moment waarop nieuwe gezwellen op de huid het leven beginnen te bedreigen, niet te missen, moet u weten waar u mee te maken heeft. Na het bestuderen van de foto's en beschrijvingen van veelvoorkomende pathologieën, kan men de oorzaak van de ziekte aannemen en tijdig een specialist raadplegen.

Een zicht op huidlaesies

Hoe een gevaarlijke mol te onderscheiden van een veilige mol:

https://www.youtube.com/watch?v=4q_FgHF7-II

Kenmerken van goedaardige huidneoplasmata: